Ergonominin 1940’lara dayanan ilk uygulamalarından, günümüze uzanan sürecinde önceliği farklılaşmıştır. Başlangıçta ”insanların makinelere uydurulması” düşüncesi savunularak, bu bakış açısı ile olanak ve düzenlemeler yapılandırılmıştır. Daha sonraki “makinelere insanlara uydurulması” ifadesi ile insan yönlü görüş açısı önem kazanmıştır. Teknoljinin ilerlemesi, ürünlerin geliştirilmesine ve bir yandan da yapımlarının kompleks hale gelmesine neden olmuştur. İş ve çalışma biçimlerindeki değişikliklerle ilintili olarak ürünler geliştirilirken makinalaşma artmış ve hatta otomatikleşmiştir. Teknolojik ilerlemelere bağlı olarak hızla gelişen yöntemler karşısında, insanın yeteneklerinden de tıpkı teknolojinin yüksek performansı gibi yüksek verimle yararlanmak maksadı ile insan özellikleri ve yetenekleri üzerine araştırmalar yapılmış ve ergonomi bilimi de hızla ilerlemiştir.
Kısaca ergonomi, çalışma şartlarının insan ile ahenkli bir duruma getirilebilmesi, insana dair kavramların üretilmesi ve tasarlanmasında ergonomi bilgisinin hayata geçirilmesi, iş yerlerinde kullanılan araç-gereç-makine vb. ürünlerin insanla uyumu, insan kullanımına uygunluk, çalışmanın insanileştirilmesidir.
